Kiedy zobaczyłam tę piękną grafikę, poczułam....Poczułam jak bardzo opowieść o zakazie aborcji jest o wiele większą opowieścią.
To jest też opowieść o naszej relacji z Ziemią. Z momentem jak wymyśliliśmy rolnictwo, zaczęliśmy ujarzmiać Ziemię i kontrolować to co Ona nam daje. Wcześniej ludzie szli do lasu i brali to co było, a jak nie było, to... no właśnie nie było. I tak miało być. Teraz orzemy, kopiemy, wykopujemy, żeby było więcej i więcej. Matka Ziemia wie, kiedy rodzić plony, ale my wiemy jeszcze lepiej.
To opowieść o dawaniu życia. O tym, że każda z nas ma prawo usłyszeć w sobie tę pieśń życia i powołać życie do istnienia. A jeśli tej pieśni nie słyszymy, to też jest w porządku. Dajemy życie, bo tak wypada, bo już jesteśmy za stare, bo jest niż demograficzny i trzeba, żeby było nas więcej. Może wcale nie trzeba? Może tak ma właśnie być, że ma nas nie być? Chcę świata, w którym będziemy mieć wystarczająco tyle ciszy, żeby tę pieśń życia w sobie usłyszeć.
To też opowieść o niezapraszaniu życia i opowieść o Mężczyznach. Jest mnóstwo czujących i wspierających swoje Partnerki Mężczyzn, ale to opowieść o tym, że to Kobieta ma ostatnie słowo w tej kreacji. Bo to Jej ciało. Myślę, że najwyższy czas się z tym pogodzić. Każdy w tej kreacji ma swoją rolę. Rolę jedyną w swoim rodzaju. Tak ja każda istota na Ziemi jest po coś. I ani bez Mężczyzny ani bez Kobiety ta kreacja się nie zadzieje. Ale to Kobieta nosi życie i w niej się ono rozwija. I Ona wie. Tak jak Mężczyzna wie, czy w tej kreacji chce uczestniczyć. Ona wie, kiedy wydać plon i czy wydać plon, czy są wystarczająco dobre warunki, żeby to nasionko wykiełkowało i wyrosło.
ONA WIE. TAK JAK CZUJE TAK WIE.
To opowieść o wszystkich Kobietach i Mężczyznach, którzy chcą albo nie chcą w tej kreacji uczestniczyć.
To opowieść o odpuszczeniu kontroli, agresji, o zaprzestaniu przekraczania granic innych, o zaprzestaniu ingerowania w nieswoje ciała, umysły i serca.
To też opowieść o stawianiu swoich granic, byciu w swojej prawdzie i mocy,o wychodzeniu z miejsca strachu, wstydu i o mówieniu tak i mówieniu nie.
Ta opowieść może stać się opowieścią o życiu w harmonii Z Ziemią, Sobą i Innymi.
BO MY WIEMY. TAK JAK CZUJEMY TAK WIEMY.
Źródło: Płynąca z lasami