Inspiracje

Kubek uśmiecha się aromatem. Łyk kawy przenosi w świat myśli bez towarzystwa świata. W kawie topi się codzienność, rozpuszcza czas w trybie na wczoraj i samołajanie za zaległości jutra. Przeszłość i przyszłość stapiają się białą śmietanką. Taka magia.

Nie wtapiam się w nic. Nie potrzebuję tła. Nie rozpuszczam się już bezwolnie. Spojrzałam w mgłę i zobaczyłam w niej swój spokój przebudzenia. Obudziłam się zyskaną godziną cofniętego czasu, żeby wystartować w śnioną godzinę przyszłości. Otwarcie oczu.

Właśnie dlatego, że nasze wzorce, nie mieszczą się w racjonalnej, inteligentnej korze mózgowej, ale są zakorzenione w podświadomej, instynktownej, emocjonalnej limbicznej części mózgu, to tam trzeba sięgnąć, aby dokonać fundamentalnej zmiany. Oddychaj.

Różnie mówią. Kryzys wieku średniego, potrzeba chwili, zadbanie o ciało, efekt rozwoju i bywania na warsztatach, mocne postanowienie, a może po prostu podążanie za tym co było wtedy potrzebne. Zacząłem pracę nad sobą. Zacząłem powoli. Slow Jogging.

Metoda slow jogging, truchtu japońskiego profesora Hiroaki Tanakę to złoty środek. To aktywność posiadająca zalety biegania, pozbawiona jego wad. Może ją uprawiać każdy, bez względu na wiek, wagę czy poziom kondycji dla zdrowia, samopoczucia, energii.

Krąg to miejsce inne od naszego codziennego życia. Jesteśmy z innymi z tym co w nas. Krąg to przepływ od nas do nas na uchwytnych i nieuchwytnych poziomach. Z kręgu wychodzimy bogatsi czy chcemy czy nie, czy zdajemy sobie z tego sprawę czy nie. Tylko bądź.

Synowie patrzyli, słuchali, czerpali z mocy kręgu.Któregoś dnia pokazali nam swój krąg To wspaniałe móc obserwować 15 chłopców rozprawiających w kręgu w tak dojrzały sposób. Niezapomniane, budujące, mocne, dające chęć do życia i pracy.

Kto się dziś kąpie z synem w gliniaku na dętce od traktora? Kto się zaśmiewa do utraty tchu w zabawie co raczej nam 40 i więcej latkom przydarzała się w młodości? Nam się udało tego jeszcze raz dokonać, z synami w ramionach. Przepraszam w dętkach.

Bogactwo różnorodności i wielości interakcji w tym tygodniu było nie do ogarnięcia i wymykało się próbom usystematyzowania. Bez wątpienia wszyscy się staraliśmy. Każdy na swój sposób najlepiej, najbardziej, z całego serca. Nasi synowie mogli zobaczyć nas.

Pozwalając sobie na pełniejszy oddech otwieramy swoje ciało. Stopniowo, zaczynamy czuć coraz więcej i więcej. Z każdym łagodnym oddechem rozpuszczamy napięcie i sztywność, stwarzamy w sobie przestrzeń na uzdrowienie i uwolnienie tego, co nas oddziela.